Mijn verhuurder was ook de beroerdste niet hoor, hij was ook goed in de dingen laten maken
door beunhazen.
Zo was het verzakte dak eens omhoog gezet met een paar staande balken eronder.
Te dunne balken die braken en het dak kwam met een rot vaart weer op zijn oude verzakte plek terecht.
Er moesten ook maar eens nieuwe dakpannen komen, dus oude eraf en de beunhazen vonden dat ze die dag
lang genoeg gewerkt hadden en gingen naar huis.
Daar zat ik met een dak zonder dakpannen en geen zeil erover en een enorme regenbui midden in de nacht.
Bed verzopen, tv verzopen, alles verzopen.
Jawel, ik kreeg ook nog een nieuwe voorpui, want de oude kon je heen en weer bewegen met ramen lappen.
Het was een bovenhuis en de nieuwe voorpui werd er zo ingezet dat het niet afsloot op de vloer.
Ik kon gewoon tussen de pui en de vloer beneden de winkel in kijken.
Het was werkelijk ongelofelijk, je had het moeten zien, maar ik mocht natuurlijk niet klagen voor die
250 gulden in de maand.
We zijn toen maar eens gestopt met huur betalen, ander huis gaan zoeken en bouw en woning toezicht de boel
laten bekijken.
Nadat wij het pand verlaten hadden mocht de pandjesbaas het niet meer verhuren, onbewoonbaar verklaard
dus.
Gelukkig hadden we voor die tijd al een andere woning gevonden.
Een koopwoning deze keer, maar meteen mot met de buren.
We mochten 's nachts geen toilet doortrekken, de keukenkraan niet gebruiken, dat maakte allemaal herrie.
Of we ook de deuren niet zo hard dicht wilden doen en niet zoveel lawaai wilden maken met verbouwen, zucht....
Men ging al te keer als ik een spijkertje in de muur sloeg en of ik dat voortaan even wilde melden als we herrie
gingen maken.
Toen ik een keer met een kwast in mijn handen bij hun aanbelde om mede te delen dat ik een kastje ging verfen
en of dat misschien in hun ogen ook herrie zou maken, hadden we meteen ruzie.
Wij weer verhuizen na een aantal jaar en weer moeilijkheden met buren.
Of ik voortaan even aan wilde geven dat ik familie over de vloer zou krijgen, want die kampers zijn tenslotte niet te vertrouwen.
Of de visite voortaan ook hun auto ergens anders wilden parkeren, want die oude krakkemikkige Mustangs paste niet
in hun straatje en laat ik over al het geklaag over mijn antenne maar niet eens meer beginnen
Zo zie je, huren of kopen, er is altijd wel wat.
Waar ik nu op het ogenblik woon heb ik het prima naar mijn zin.
Leuke buurt, leuke mensen en voorlopig nog geen gezeur, hopelijk blijft dat zo.